توی مترو بودم . کنارم یه سربازه وایساده بودم که لیسانس وظیفه ی ارتش بود . روابط عمومی بالایی هم داشت . با یکی گرم گرفته بود . من هم مکالماتشون رو رکورد می کردم . اونی که سرباز بود رو می گیم: اولی  و اونی که سرباز نبود رو می گیم: دومی .   اولی گفت خوش به حالت تو این گرما آستین کوتاه تنته  نه لباس زخیم سربازی. دومی جواب داد : ای بابا   من این لباس رو سال هفتاد و ... تو اندیمشک تنم کرده بودم .( به خودم گفتم  توی اون گرما! ماشاللهچه تحملی :صبر در راه خدا!!) . در ادامه گفت : آره تو پادگان دوکوهه بودیم  چقدر هم گرم بود  اینقدر بزرگ بود(!!!) ...   .  به خودم گفتم خاک بر سر ما با این کار فرهنگیمون . پسره  عین ?? ماه رو تو دوکوهه سرباز بوده و فقط از اونجا گرماش رو فهمیده!!! نه یادی از حسینیه حاج همتی...نه یادی از نیمه شب دوکوهه ....

به قول شهید بزرگوار آوینی : اگر بسیجی ها نبودند آنچه از دوکوهه می ماند پادگانی بود درندشت  خشک و بی آب و علف... .

مثل اینکه این نسل سوم دارن یاد شهدارو از تو ذهن ها... نه نه ما نمی گذاریم با توکل به خدا نمی گذاریم.

چی میکشه آقا   صاحب الامر(عج)...چی میکشه رهبر... .