بسم رب الآدم

به پسره می گم آخه داداش من، چرا بازبون روزه سیگار میکشی ؟ چرا آهنگ خفن گوش میدی؟ چرا خواننده زن! بابا لامصب اینی که تو گوش میدی والا حرومه بالا حرومه...

نمی فهمه دیگه زور که نیست . حالا که پای عمل میشه کم میاره.

باید یادش مینداختم پارسال تو هیئت چقدر برای امام حسین گریه کرده بود.

تو شبهای قدر العفو گفته بود! بهش باید می گفتم چرا ارزش اینهمه اندوخته ی با ارزش رو به ارزونی به این چهارتا دلخوش کنک دنیا می فروشه ... گوشش پر بود.

فکر میکنه به من سودی می رسه که اون این کارا رو انجام بده یا نه! نتونستم بهش بفهمونم که بابا آخه مرده شوره "هیلاری کیلینتون" رو ببرن، یه دقه به حرفام گوش بده... 

تا میومدم با هاش حرف بزنم می گفت: برو بابا همتون مثل همید!! تا کِی خشکه مقدس بازی؟ لا اکراه فی الدین! اصلا کی گفته که حرومه!

دقت کردم جواب دادنش مثل بال و پر زدن یه گنجیشکه که تو اتاق شیشه ای افتاده باشه. بی ربط می گفت ولی هدفش آزادی از قید و بند بود.

 جای بسی حسرت بود.

مثل یه آدم کلافه که می خواد با هر دلیلی که شده از وضعیت کلافه کننده فعلی خارج بشه.

چرا آخه وضعیت فعلی کلافه کنندس که جوون با ابزار گناه و معصیت بخواد از اون رها بشه؟

چرا تو ذهن این جوون وقتی اسم اسلام از دهن یکی شنیده میشه یاد یه دین خشک و بی انعطاف میافته؟

والا این جوری نیست.اسلام رو از اسلام یاد بگیرید نه از مسلمونا بابا.

مشکل جوونای ما اینه که تا می بینن یه مسلمون خطایی کرد میذارن به حساب دینش.

نباید اینجور باشه.

اسلام پر طراوت ترین و مستحکم ترین راه برای رسیدن به کماله.

همین بس که علمای دین از پر استعداد ترین وسخت کوش ترین افراد جامعه اند.

می توان نتیجه گرفت بین سخت کوشی در راه معنویات و پیشرفت علمی رابطه ای 100 درصد مستقیم وجود دارد. یعنی اگه تو اهل تهجد و خودسازی باشی، دیگه دنبال جینگولک بازی و لغویات نمیری و همین ترس از خدا و سخت کوشی در دل کندن از مال دنیاست که تقوا رو می سازه.

به امید آدم شدن ما آدم نماها